Davranışçı yaklaşım, insanları içsel fonksiyonları yerine davranışlarına bakarak incelemeyi önermektedir. Davranışın, psikolojinin tek inceleme konusu olduğu yolundaki görüş, Amerikalı psikolog J. B. Watson (1878-1958) tarafından ortaya atılmıştır. Daha önceleri, psikoloji zihinsel deneyimlerin incelenmesi olarak tanımlanıyor ve psikolojiyle ilgili veriler içebakış biçimindeki kişisel gözlemlerden oluşuyordu. İçe bakış tekniği bireylerin daha önceden öğrendiği anlamları bir kenara bırakarak etki altında kalmadan herhangi bir uyarıcı verildiğinde neler hissettiklerini ortaya çıkarmaya çalışmıştır. Watson içebakış tekniğini reddetmiş bunun gereksiz bir yaklaşım olduğunu düşünmüş, ona göre psikoloji bir bilim olacaksa, verilerinin gözlemlenebilir ve ölçülebilir olması gerektiğini savunmuştur. Psikolojinin yalnızca bireylerin ne yaptıklarını, davranışlarını inceleyerek nesnel bir biçim haline getirilmesinin mümkün olabileceğini söylemiştir.
Organizma ve çevre ilişkilerinin insan ve hayvanlarda birbirinin aynı olduğunu söyleyen Watson, bunlar üzerinde araştırmalar yapmıştır.
Davranışçılara uyaran-tepki psikologları da denir. Davranışçılar dış çevreden gelip organizmayı etkileyen uyarıcıları, ödül ve cezaları, ödül ve ceza sonunda meydana gelen tepkileri incelemeyi amaçlamışlardır. Watson’a göre bilim, materyalist ve fizikseldir. Ruhsal olan her şey doğaüstü olup, bilimsel sayılmaz.
Kaynak: Prof. Dr. Sezen Ünlü, Editör: Prof. Dr. Ayhan Hakan, “Psikoloji“, Anadolu Üniversitesi Yayın No:1288, Açıköğretim Fakültesi Yayın No:710, ISBN 975-06-0033-9, 2001.
