Ebu Hanife H. 80/M. 699 yılında Kûfe’de dünya’ya gelmiştir. Asıl adı Nu’man b. Sabittir. Fıkhî mezheplerden Hanefî mezhebinin kurucusudur. Unvanı İmam-ı Azam (büyük imam)dır. Bir Türk alimi olan Ebu Hanife küçük yaştan itibaren iyi bir eğitim görmüş, Kur’an’ı Kûfe’de ezberlemişti. Arapça, fıkıh ve hadis ilimlerini de iyi bilmekte idi. 16 yaşında gittiği Hicaz’da sahabeden hadisler dinlemiştir.
Kufe’de, yirmi yaşından itibaren hocası Hammad b. Ebi Süleyman‘dan 18 yıl ders almıştır. Hocasının ölümünden sonra dersler vermeye başlamıştır. Binden fazla talebe yetiştirmiştir. Bunların içerisinde en meşhurları İmam Ebu Yusuf, Muhammed b. Hasan eş- Şeybani, ve Zufer b. Huzeyl‘dir.
Ebu Hanifenin görüş ve düşünceleri ölümünden sonra yayılmış ve sistemleşmiştir. Bugün elimizde görüş ve düşünceleri tamamen kendisine ait Fıkh-ı Ekber isimli eseri mevcuttur. Kendisine izafe edilen diğer eserleri öğrencileri tarafından yazılmıştır.
Ebu Hanife İslam’ın doğru anlaşılıp doğru yaşanmasına çalışmış büyük alimlerdendir. Bugün dünyada birçok Müslüman, onun, ibadetlerin yapılışı (amel) ile ilgili görüşlerini benimsemiştir. Ülkemizin büyük çoğunluğu da bu büyük İmam’ın mezhebine göre ibadet eder. İmam-ı Azam Ebu Hanife M.767 yılında vefat etmiştir.
Kaynak: Milli Eğitim Web Sitesinde Yer Alan “Mesleki Açık Öğretim Lisesi Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi 2 (Hazırlayan: İlhami SAZAK)” Ders Notlarından Derlenmiştir (Ziyaret Tarihi: 01/02/2010).
