Kur’an’da baştan sona kadar doksan dokuz ismi ile birlikte tam 6 binin üzerinde yerde Allah’tan bahsedilmesinin bir anlamı var tabiî ki. Bu kadar Allah’tan bahseden Kur’an bize Allah’ı ispat etmeye uğraşmıyor. Ya ne anlatılıyor? Aslında Allah inancımızı doğru konumlandırmak içindir bunca ayetler, bahisler. Çünkü Allah’ın ispat edilmesi yani, deney masasına yatırılması mümkün değildir. Allah inancı insanın kabiliyetinde ve fıtratında zaten vardır. Sınırlarını daha iyi anlayabileceği engin denizlerde, sınırsız olana sığınma ihtiyacını insan daha iyi tecrübe eder. O ötelerde değil.
Müşriklerin Allah inancı vardı ama bu Allah inancı Kur’an’a uygun bir inanç değildi. Onların telakkisinde Allah, ulaşılamaz, ötelerde bir yerde ve hayata müdahil olmayan, kızları meleklerle oturan, ancak ona yıkan olarak gördükleri aracı putlara yakın olmakla Allah’a ulaşılabilinecek bir Allah tasavvuruydu.
“Ama Kur’an Allah’ı ispatla uğraşmadı, çarpık olan Allah tasavvurunu düzeltmeye çalıştı. Bu Allah, ötelerde, ulaşılamayan ve vasıtalarla ancak ulaşılabilen bir Allah değildi. Şimdi ve burada olan, her an ve daim yaratan, bize şah damarımızdan daha yakın olan, gözlerin idrak edemediği, onun bütün gözleri idrak ettiği bir Allah’tı.
Allah’ı kaybetmek bütünü kaybetmektir. Allah’ı bir enerji ve güç kaynağına benzeterek, bu enerjinin trafolar vasıtasıyla insanlara ulaştırılabilineceğini, trafosuz güç akımının yani Allah ile irtibatın insanı yakabilir şeklindeki bir benzetme, doğru Allah algısını zedeler.
Kaynak: İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nden Prof. Dr. Yaşar Düzenli’nin Araştırma ve Kültür Vakfı’nca düzenlenen “İnsan’ın Anlam Arayışı” başlıklı konferansından derlenmiştir (Tarih: 07/02/2011, Milli Gazeteden alıntıdır).
