Şairimizle ilgili bu tür sonuçlara varanlar öyle zannediyorum ki onun Kuranî ve selefi çizgisinden dolayı böyle düşünüyorlar.
Süregelen tevekkül anlayışını eleştirmesi, kaderle ilgili telakkileri, Kuran’ın ölüler kitabı olmadığını özellikle ve her fırsatta vurgulaması, gelenek adıyla yaşanan yanlışlıklara ve yozlaşmalara prim vermemesi, uyuşuk Doğuya eleştiriler getirmesi Akif’i birilerinin eliyle paranteze mahkûm etmiştir.
Keşke Akif’in hakiki bir gelenekçi olduğunu fark edebilseydik.
Hem de 14 asır öncesine uzanan bir geleneğe bağlı Asr-ı Saadet ülküsü peşinde koşan bir gelenekçidir Akif.
“Doğrudan doğruya Kuran’dan alıp ilhamı/Asrın idrakine söyletmeliyiz İslam’ı” diye konuştuğu için düşünsel anlamda hep kıyıya itilmek istenmiş, bununla da yetinilmeyip yanlış anlamalara kurban edilmiştir.
Hurafelere karşı çıkmak, yozlaşmış atalar dinine eleştiri getirmek ne zamandan beri pozitivizm oldu, bunu anlamak güç.
Akif’in Batının maddi ilerleyişine gıpta edici şeyler söylemesi Batıya özde bağlılığı ya da Batı karşısında kompleksi değil, Doğuyu silkeleyip kendine getirme çabasının duygusal refleksi sayılabilir ancak.
Hz. Peygamber’in doğumunu anlattığı “Bu gece” şirinde Akif’in peygamberimizden ‘öksüz’ ve ‘masum’ diye bahsederek olağanüstü betimlemeler yapmadığını gerekçe göstererek pozitivist yargıya ulaşmak tanımlayarak hükmetme tahakkümünün bir neticesi olsa gerektir.
Etrafında peygamber olarak insanüstü bir varlık bekleyenlerin itirazına “ben de sizin gibi insandan başka bir şey değilim” diyen Resulün yolunu ve üslubunu takip eden Akif’in sadece bu şiiri değil İstiklal Marşı da dâhil olmak üzere bütün Safahatı yoğunluklu olmaktan ziyade derinlikli metafizik unsurlar barındırır.
Her şeyin kurumsal ve törensel olanına mesefeli duran şair tasavvufun da, Doğuya bağlılığın ve İslamcılığın da kurumsal tarafına iltifat etmemiştir.
Fakat Akif’in hayatına tanıklık edenler onun nasıl sağlam inancı ve ahlakıyla mümin ve muvahhit bir ömür sürdüğünü gayet iyi bilirler.
“Bastığın yerleri toprak diyerek geçme tanı” diyen şairin gençliğe ikazı göğün derinliklerini yerde de bulabileceğimize dair çok güçlü bir hatırlatmadır. Tıpkı: “Ben ayımı yerde gördüm, ne isterim gökyüzünde. Benim yüzüm yirde gerek bana rahmet yerden yağar.” diyen bizim Yunus gibi.
Yoksa ‘Benim yüzüm yerde gerek’ diyen Yunus’un bu dizelerine de pozitivizm hamlederek fizik dünyaya mı hapsedelim şimdi?…
Yoruma gerek var mı bilmiyorum ancak yine de yorum sizin…
Kaynak: Hüseyin Akın’ın Haber7 web sitesinde yayımlanan “Mehmet Akif pozitivist bir şair midir?” makalesinden derlenmiştir (Erişim Tarihi: 07 Ağustos 2009).
