Her para alanı optimal para alanı anlamına gelmez. Potansiyel optimal para alanı üyesi ülkelerin belli özellikleri vardır. Bu özellikler kullanılarak bir para alanın optimal olup olmadığının testi yapılmaktadır. Teorinin öncüleri Mundell (1961), McKinnon (1963) ve Kenen (1969) ilk defa bu özellikleri tartışmışlardır.
Bu özellikler: ülkelerin enflasyon oranlarındaki benzerlikler, ülkeler arası yüksek faktör hareketliliği, ülkelerin ekonomik açıklıkları, ekonomilerin büyüklükleri, mal çeşitlendirme derecesi, fiyat ve ücret esnekliği, mal piyasası entegrasyon derecesi ve mali entegrasyondur. Teorinin öncüleri para alanlarının maliyeti üzerine yoğunlaşmışlardır. Bir ülkenin, para alanına dahil olması halinde ulusal para politikası ve döviz kurları üzerindeki bağımsızlığını kaybetmesinin o ülke ekonomisini karşı karşıya bıraktığı maliyetlerin incelenmesine odaklanmışlardır.
Günümüz yazarlarından De Grauwe (1992) ve Eichengreen (1992) ise parasal entegrasyonun getirileri ve götürüleri üzerinde durmaktadırlar. İşlem maliyetlerinin azalması, döviz kurları belirsizliklerinin ortadan kalkması, para otoritesinin kredibilitesinin artması ve rekabetin artması başlıca getirileri iken, götürüleri ise para alanı içinde yer alan ülkelerin bağımsız para politikası izleyememesinden kaynaklanmaktadır.
Kaynak: Ahmet SAMSAR, “Optimal Para Alanı Teorisi Çerçevesinde Türkiye Analizi”, Uzmanlık Yeterlilik Tezi, Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası İstatistik Genel Müdürlüğü, Ankara, Ekim 2003.
