Onarım hizmetleri için yapılması gereken çalışmaların tespit edilmesinde ortaya çıkan en büyük zorluk, tamir çalışmalarına başlamadan önce gerçek kapsamın tam anlamıyla belirlenememesidir. Bu nedenle kapsamı hasar derecesinden bağımsız olarak tespit edilen kısmi çalışmaları bunlardan ayrı tutarak çalışmalar başladıktan sonra güvenli bir teşhis yapılmasında fayda vardır. Son bahsedilen hizmet grubu için (örnek: korozyonlu çeliklerin açığa çıkarılması) teklif sürecinde öncelikle tahmini değerlerden hareket edilmeli, daha sonra oluşan gerçek değerler ile düzeltilerek faturalandırma işlemi bu ölçüye göre yapılmalıdır.
Genel olarak bir ihale şartnamesi, eğer götürü hesabı mümkün değilse, sadece yapı üzerinde doğrudan kontrol edilebilen hizmetleri içermelidir. Yapılan çalışmaların dolaylı olarak kanıtlanması (örn. km üzerinden hesaplama, makinelerin çalışma saati veya harcanan malzeme miktarı üzerinden) çok zahmetlidir ve kontrol edilmesi zor olduğundan görüş farklılıklarına yol açmaktadır.
Metrekare üzerinden yapılan hesaplamalarda mümkün oldukça yüzey içerikli çalışmaların temel alınması gerekmektedir, örn. püskürtme veya kaplama çalışmaları. Etriye ve çelik donatılarda korozyon hasarlarının düzeltilmesi için donatı çeliğinin metresine göre bir hesaplama yapılması daha uygun olur. Çünkü bu çalışmalar donatı yönünden lineer düzeyde ilerlemektedir.
Bazı durumlarda (örn. sabit enine kesite sahip karkas yapı elemanlarında) tamir giderleri için fatura kapsamının hesaplanması yapı parçası uzunluğunun bir birimi olarak ele alınır. Fakat bu tür bir değerlendirmede oldukça eşit bir hasar derecesinin mevcut olması beklenir ve sadece sistemden kaynaklanan hataların geniş çaplı bir tamiri yapılmaktadır.
Kaynak: Bayer, Edwin., Tercüme: Ahmet Savaş,”Parkhauser aber richtig – Ein Leitfaden für Bauherren, Architekten und Ingenieure” (Otoparkları Doğru Tasarlamak – İnşaat Şirketleri, Mimarlar Ve Mühendisler İçin Bir Kılavuz), Bau+Technik GmbH, ISBN 3-7640-0467-3, 2006.
