Ernest Rutherford (Örnist Radırford) 1911 yılında atomun yapısını aydınlatan deneyler yaptı.
Radyoaktif ışınların özelliklerini inceleyen Rutherford (Radırford), radyoaktif maddelerin yaydığı pozitif yüklü a (alfa) taneciklerinin ince metal levhalardan geçebilme özelliklerini araştırdı. Bu tanecikleri ince bir demet halinde, çok ince altın bir levha üzerine gönderdiğinde, gözlemleri beklediğinden farklı çıktı. Alfa taneciklerinin çok büyük kısmı yönlerini değiştirmeden levhadan geçmesine rağmen, bazıları yönlerinden saparak ilerlediler. Çok az bir kısmının ise levhaya çarpıp geri döndüğünü gözlemledi (alfa) taneciklerinin geriye dönmesinin nedenini, büyük bir kütleye ya da pozitif yüklü parçacığa çarpmış olabileceğine bağladı. Rutherford, yaptığı bu deney sonucunda kütle ve pozitif yüklerin atom içinde düzgün bir şekilde dağılmadığını, atomun merkezinde toplandığını ileri sürdü.
Rutherford’un, yaptığı deneyin sonuçlarına göre ileri sürdüğü atom modeli şöyledir:
Elektronların bulunduğu hacim, çekirdeğin hacminden çok büyüktür.
Bir atomdaki elektron sayısı çekirdekteki proton sayısına eşittir.
Çekirdek yarıçapı yaklaşık 10-13 cm, atom yarıçapı ise 10-8 cm’dir. Atomun hacminin büyük bir kısmını boşluk oluşturur. Elektronlar bu boşluğa dağılmıştır.
Atom kütlesinin çoğu ve pozitif yükün tümü atomun çekirdeğinde toplanmıştır.
