Astronomi, gerek zaman ve yön ölçümü, gerek bir takım doğal olaylar gerekse yıldız bilimi şeklinde ilkçağlardan beri canlı bir bilgi olarak hep var oldu.
Antikçağda Hipparkos ve Ptolemais, yer merkezli ve yerin hareketsizliğine dayanan bir sistem kurdu. 16-17. yüzyıllarda Kopernik güneşi ortada ve hareketsiz, her şeyin güneş etrafında döndüğü bir sistem önerdi. Aynı dönemde Galileo, gök dürbünü ile gökyüzü araştırmalarını başlattı.
Newton, gök mekaniğinin temel yasalarını ortaya koydu. Halley, yıldızların da gökyüzünde hareket ettiğini çıkardı.
Gözlem evlerindeki aletlerin gelişmesi, yıldız fotoğrafçılığı ve elektron optiği, Astronomide çok önemli buluşlar ve teorilerin ortaya atılmasını sağladı.
Bilimler bugün o kadar çoğalmışlardı ki, neredeyse her bilgi olanı arkasına bir “loji” adını olarak kendini bir bilim olarak ortaya koymaya çalışmaktadır. Birçok orijinal bilim alanı çıktığı gibi, eski ana bilimlerin içinde birçok dallar da giderek gelişmekte ve önemli hale gelmektedir.
Kaynak: Prof. Dr. Mustafa Ergün, Felsefeye Giriş (Bilim Felsefesi).
