Özürlüler politikasının, diğer alanlardaki politikalarla (uygulamalarla) birlikte bir bütünlük ve ahenk içinde yürütülmesidir. Özürlülere yönelik uygulanmak istenen sosyal politika esaslarının, sosyal politikanın genel hedeflerinin yanında özürlü gruplarının bütün ihtiyaçlarını karşılayacak bir biçimde anlamlı bir bütünlük içinde tasarlanmış olmasıdır. Bütünlüğü esas alan özürlüler politikasının temel esasları, şu unsurlardan ibaret olabilir: 1) Özürlüye, kendine yeterli olması, toplumla kaynaşması, insan haysiyetine yaraşır hayat şartlarına sahip olması konusunda kendisine imkanlar sağlamak. 2) Özürlünün kendine karşı olan güvenin sağlanmasına, sakatlığı ile birlikte yaşamasına, toplumun sosyal ve ekonomik hayatına katılmasına yardımcı olmak. 3) Rehabilitasyon kapsamında başta tıbbi yardımlar olmak üzere mesleki, psiko-sosyal ve manevi hizmetler sunmak, mesleki eğitim ve işe yerleştirme bakımından, özürlülerin, özürlülükleri sebebiyle uğradıkları eşitsizliği düzeltmek, fırsat eşitliği çerçevesinde kendilerine uygun çalışma ortamını hazırlamak. 4) Yardıma ve bakıma muhtaç özürlülere yönelik sosyal güvenlik ve sosyal bakım hizmetleri sistemini oluşturmak. 5.) Özürlülerin aleyhlerine sonuç doğuracak ayrımcılığa karşı tedbirler almak. 6.) Özürlüğün önlenmesine yönelik çok erken safhalarda koruyucu sağlık politikaları geliştirmek 7.) İnsan onur ve haysiyetinin dokunulmazlığı temelinde, özürlülerin ve özürlülüğün her türlü istismarına karşı müdahaleci politikalar geliştirmek. 8.) Özürlülükten doğan sosyal hakları, özürlülük sebebine bakılmaksızın eşit muamele ve fırsat eşitliği ilkelerine göre garanti altına almak. 9.) Sosyal faaliyet ve programları, devletin denetim ve gözetiminde, halkın gönüllü katkı ve katılımı da sağlanarak, bir bütünlük içinde yürütmek (Toplum Temelli Sosyal Politikalar). 10.) Yaşama hakkının kutsallığı ve dokunamazlığı temelinde özürlü bebek doğurma durumlarında anne adaylarına maddi ve manevi destek hizmetleri sunmak ve doğum sonrası için özürlü çocuklara sosyal bakım hizmetleri sunmak.
Cinsel Sapma Toplumun din, adet, örf, ve ahlakına ters düşen, sosyal çevreyi genelde rahatsız eden veya onlara zarar veren sapık-anormal, gayri ahlaki cinsel tutum, davranış, fiil ve faaliyetlerin bütünüdür. Klinik psikoloji açısından cinsel sapıklık, ruhi-ahlaki bir hastalıktır ve bu hastalığa yakalanan kişinin psiko-terapoytik yönden tedavi edilmesi gerekmektedir.
Kaynak: Prof. Dr. Ali Seyyar’ın katkılarıyla hazırlanmış ve Sosyalsiyaset Web Sitesinde yayımlanan “Özürlülük Terimleri Sözlüğü”nden derlenmiştir (Ziyaret Tarihi: 05/05/2010).
