Fiziğin tarihini 17. yüzyıl öncesi ve sonrası olarak ikiye ayırmak mümkündür.17. yüzyıl öncesinde katı ve sıvı maddelerin devinimi, ışık yansıma ve kırılması, akustik, manyetik olaylar, statik ve hidrostatik gibi Fizik kavramları biliniyordu. Ama 17. yüzyıldan itibaren Fizik biliminin gelişiminde neredeyse bir patlama oldu.
17. yüzyıl başlarında Kepler geometrik optiği, Galileo yer ve gök cisimlerinin aynı yapıda olduğunu, Huygens ışığın dalga kuramını ortaya koydu.
Kepler, Galileo , Huygens’in çalışmalarından yararlanan Newton, ortaya koyduğu evrensel yerçekimi yasası ile fizik yasalarını tüm evrene yaydı.
18. yüzyılda çok sayıda bilim adamı akışkanlar mekaniğini oluşturarak dinamiğin uygulamalarını geliştirdi. Black, Lavoisier ve Laplace’ın ısı üzerine önemli çalışmaları oldu. Elektrostatik alanında önemli deneyler yapılmaya başlandı.
19. yüzyıl Fiziğine damgasını vuran elektriktir. Elektrik, elektroliz, manyetik alan, aydınlanma, telgraf, elektrik motoru, radyo elektrik iletişimi alanında çok önemli gelişmeler oldu. Gene bu yüzyılda termodinamiğin yasaları geliştirildi. Görelilik, kuantum mekaniği, çekirdek fiziği gibi bilim dalları ortaya çıktı. Kimya bilimindeki gelişmeler Fizikle birleşmeye başladı.
20.yüzyılda ise ışık alanındaki gelişmelerle kuantum kuramı geliştirildi. Katı maddelerin mekanik, elektriksel, manyetik ve optik yasalarını inceleyen katıhal Fiziği yarı iletkenlere uygulamaya başlandı. Atom çekirdeğinin yapısını inceleyen çekirdek Fiziği, çok ağır atomların parçalanmasını sağlar. Einstein’in genel ve özel görelilik (relativite) kuramları Newton’un fiziğini sarstı. Gözlem ve ölçüm araçlarının gelişmesiyle Astrofizik alanında arka arkaya teoriler sürülmeye başlandı.
Aristotales’in nitel fiziği Galileo ve Descartes’ın matematik fizikleri, F. Bacon’ın deneysel fiziği ve sonraki yüzyıllarda olguculuk, deney ve matematiğin birleşmesiyle önemli aşamalar kaydedildi.
Kaynak: Prof. Dr. Mustafa Ergün, Felsefeye Giriş (Bilim Felsefesi).
