Max Planck 1900 yılında siyah cisim ışımasını araştırırken deneyle tam bir uyum içinde olan bir formül buldu. Bu deneysel formülü önerirken de iki çarpıcı tartışmalı varsayımı ortaya attı. Böylece kuantum kavramından literatürde ilk kez söz edilmiş oldu. Planck’ın kuantum varsayımları şunlardır:
· Işınım yayan, titreşen bir sistemin enerjisi;
E = nhn (n=1,2,3,…)
ile verilen kesikli enerji değerlerine sahiptir.
Atomlar, kuanta (foton) denilen ışık enerjisinin kesikli birimleri cinsinden enerji yayınlar veya soğururlar atomlar bunu bir enerji düzeyinden diğerine sıçrayarak yaparlar. Bu durumda geçiş enerjisine karşılık gelen fotonun enerjisi;
E = hn
ile verilir.
Bu ifadelerdeki “h” Planck sabiti olarak adlandırılır ve h=6,625.10-34 J.s değerine sahiptir. n ise moleküllerin titreşim frekansı veya fotonun frekansıdır.
Planck’ın kuantum varsayımlarındaki temel unsur, kesikli enerji düzeyleri gibi köklü bir varsayımdır. Bu varsayım kuantum kuramının doğuşunu belirginleştirmiştir.
Kaynak: Doç. Dr. Mustafa Şenyel Yrd. Doç. Dr. A. Şenol Aybek, “Kuantum Fiziği”, Fen Bilgisi Öğretmenliği, T.C. Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 1060, Açıköğretim Fakültesi Yayınları No: 586, , 1998.
