İslam eğitim kurumlarından en etkili ve yaygın olanı medreselerdir. “Ders okunan yer” anlamına gelen medreseler, dini ilimler başta olmak üzere tıp, astronomi, matematik ve diğer ilimlerin de okutulduğu eğitim merkezleridir. Medreseler genel akademi ve üniversite özelliği taşır. Profesör görevi üstlenen “müderris”lere “muid” denen görevliler yardım ederdi. Türkler’in İslam dünyasına girmesiyle gelişen medreseler Selçuklular ve Osmanlılar döneminde köylere kadar yayılmış ve gücünü artırmıştır. Selçuklu döneminde resmî kurum niteliğini kazanan medreselerde çok sayıda yabancı eser de tercüme edilmiştir. Medreselerin en büyüğü ve en önemlisi Selçuklu veziri Nizamülmülk’ün 1067’de Bağdatt’ta kurduğu Nizamiye Medresesi’dir. Benzer medreseler Nişapur, İskenderiye, Kudüs, Konya (Karatay, Medresesi ve İnce Minareli Medrese), Tokat Antalya, Harran, Karavin, Sivas (Gökmedrese, Çifte Minareli Medrese, Burûciye Medresesi), İznik, Granada, Fas ve Bağdatt’ta açılmıştır.
Kaynak: Milli Eğitim Web Sitesinde Yer Alan “Mesleki Açık Öğretim Lisesi Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi 4 (Hazırlayan: M. Sadık ARSLAN)” Ders Notlarından Derlenmiştir (Ziyaret Tarihi: 01/02/2010).
