Bu senaryoda, hidrojen, filo araçları gibi, seçilmiş amaçlar için kullanılan bir yakıt olacaktır. Buna karşın hidrojen, ulusal enerji kullanımının sadece küçük bir bölümünü oluşturacaktır. Sonuç itibariyle, hidrojen, bir yakıt olarak, yaygın kabulü ve erişilebilirliği sağlayamayacak ve sadece birkaç bölgede bulunacaktır. Ulaşım yakıtı olarak hidrojen, daha geniş müşteri kabulünü engelleyecek olan bölgesel parçalanmadan olumsuz etkilenecektir. Ayrıca, bölgeler arasındaki kanunlarda, standartlarda, altyapıda ve cihazlarda görülen belirgin farklılıklar, hidrojen anayoluna büyük zarar verebilir (Waegel vd., 2006: 294).
Hidrojenin hem endüstriyel hem de filo kullanımı, ek uygulamaları harekete geçirebilir. Fakat altyapı engelleri, geniş çaplı kullanımların önünde önemli bir engel olabilir. Niş hidrojen ekonomisi, teknoloji içindeki bütünlük eksikliğiyle ve hidrojen arz ve talebi arasındaki çatışma ile tanımlanmaktadır. Niş hidrojen ekonomisi, hidrojenin bir enerji taşıyıcısı olarak kullanımının istenilen faydalarını büyük ölçüde elde edemeyecektir. Hidrojen, enerji kullanımının çevre üzerindeki negatif etkilerini azaltacak veya yabancı enerji kaynaklarına olan bağlılığı düşürecek düzeyde kullanılmayacaktır. Altyapı ve teknoloji konusundaki yatırımlar, yeterli getiriler elde edemediğinden dolayı, hidrojen kullanımından sağlanan net ekonomik faydalar, belirsizlik arz etmeye devam edecektir (Waegel vd., 2006: 294).
Kaynak: Araş. Gör. Özgür Aslan’ın İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi’nde (Yıl:6 Sayı:11 Bahar 2007/2 s.283-298) yayımlanan “Hidrojen Ekonomisine Doğru” konulu makalesinden derlenmiştir.
