Bazı atomlar çekirdeklerinden görünmez radyasyon (ışıma) yayarlar. Bu atomlar radyoaktiftirler. Radyasyon yayıldıkça, element farklı bir element haline dönüşür. Yeni bir element oluşunca, bozunma meydana gelir. Bozunma, bir atomun çekirdeğinin nükleer parçacıklar kaybetmesi demektir.
Radyoaktiflik 1896 yılında Fransız bilim adamı Henry Becquerel tarafından keşfedilmiştir. Karanlık bir odada masa çekmecesinde bulunan bir fotoğraf levhası üzerine biraz uranyum tuzu bırakmıştı. Fotoğraf levhasının developmanını yaptıktan sonra hayretler içerisinde kalmıştı. Çünkü uranyum tuzunun izi fotoğrafta çıkmıştı. Uranyum görünmez bir radyasyon yaymış ve bu da fotoğraf levhası üzerine onun resmini çıkarmıştır. Uranyum radyoaktif bir elementtir.
1898 yılında, Marie ve Pierre Curie iki yeni radyoaktif element keşfetmişlerdir. Bu elementlerin atom sayısı 83’ten büyüktür. Bununla beraber, daha hafif elementlerin doğal izotopları da radyoaktiftir. İzotop, aynı elementin farklı sayıda nötron bulunduran atomlarıdır. Örneğin, potasyum ve karbonun her biri radyoaktif izotoplara sahiptir. Yapay elementler ise laboratuar veya nükleer reaktörlerde elde edilirler. Bunlar doğal olarak bulunmazlar. Atom sayıları 93 ve 105 arasındaki elementler, yapay elementlerdir. Örneğin, plütonyum yapay bir elementtir. Tüm yapay elementler radyoaktiftirler.
Kaynak: Prof. M. Selami Kılıçkaya, Editör: Yrd. Doç. Dr. Ali Cemalcılar, “Temel Fizik”, T.C. Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 674, Açıköğretim Fakültesi Yayınları No: 331, ISBN 975 – 492 – 348 – 5, 1996.
