Toplumumuzda aileye büyük önem verilir. Aile bireyleri arasında sevgi, saygı ve yardımlaşma esas olmalıdır. Bu değerlerin hakim olduğu ailelerin mutlu oldukları gözlenir. Bazı aileler vardır ki kendi içerisinde ve diğer insanlara gösterdikleri sevgi, saygı, hoşgörü, doğruluk, iffetlilik, dürüstlük, yardımseverlik, öz olarak güzel ahlaklarından ötürü herkesçe bilinir tanınırlar. Böyle aileleri Kur’an’ı Kerim’de övmekte, örnek alınması açısından da bize bildirmektedir. “Allah, Adem’i, Nuh’u, İbrahim ailesi ve İmran ailesini seçip alemlere üstün kıldı” (Al-i İmran suresi, 33. ayet). Ailede büyükler küçüklere sevgi, şefkat ve merhamet göstermeli, küçükler de büyüklere, saygılı davranmalı, onların sözlerini dinlemelidir. Özellikle çocuklar, üzerinde büyük emek ve fedakarlıkları olan anne ve babaya saygıda kusur etmemeli Kur’an’ın deyimiyle onlara “öf !” bile dememelidir (İsra suresi, 23. ayet)
Ahlaki değerleri bilen, önemseyen ve yaşantısında uygulayan ailelerin oluşturdukları toplumlarda huzur ve mutluluk hakim olur. Ancak değerleri önemsemeyen, işin sadece maddi boyutu ile ilgilenen bireylerin oluşturduğu ailelerde zamanla çöküntüler başlar. Aileler bilhassa anne ve babalar çocuklarına gereken manevi terbiyeyi vermez, aile içerisinde güzel ahlaklılık örneği olmazlarsa elbette bu durum çocuklara da yansımakta ve hoş olmayan durumlar ortaya çıkmaktadır.
Kaynak: Milli Eğitim Web Sitesinde Yer Alan “Mesleki Açık Öğretim Lisesi Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi 2 (Hazırlayan: İlhami SAZAK)” Ders Notlarından Derlenmiştir (Ziyaret Tarihi: 01/02/2010).
