Keder ve üzüntülerini, anne-baba ve yakınlarıyla paylaşan kişiler, onların varlıklarıyla sevinip, yokluklarıyla hüzünlenir. Bizler; kederlerimizi, onlarla hafifletir, sevinçlerimizi onlarla paylaşarak daha da anlamlı kılarız. Onların varlığıyla yalnız olmadığımızın idrakine varmış oluruz.
Dünyaya gelmemize vesile olan anne-babalarımız, bizler için hayat ve huzur kaynağıdır. Evlatlarına anlatılamayacak bir zevkle kol kanat gererler onlar. Yemez yedirirler, giymez giydirirler, ağlatmazlar ağlarlar. Doğruyu, yanlışı, şefkati, merhameti, sevgiyi, fedakarlığı ve daha nice insani erdemleri öncelikle onlardan öğreniriz. Bu itibarla anne ve babalarımız, ilk rehberlerimiz, yöneticilerimiz ve liderlerimidir. Elleri öpülesi merhamet timsali tüm anne ve babalara…
Anneme ve babama ithaf olunur… A. Demir