Genel görelilik, Albert Einstein tarafından geliştirilen, uzay ve zamanın yapısal bir bütün olarak ele alındığı, yerçekimi alanının kütlenin etkisiyle uzay-zaman dokusunu büktüğü bir fizik kuramıdır. Bu teori, Newton mekaniğine alternatif olarak ortaya çıkmıştır.
Genel görelilik kuramına göre, kütlesi olan her cisim uzay-zaman dokusunu bükerek kendisine doğru çeker. Bu çekim etkisi, uzay-zaman dokusunun eğriliğinden kaynaklanır. Aynı zamanda, kütlenin oluşturduğu bu eğrilik, ışığın yolunu da etkileyerek ışığın bükülmesine neden olur.
Genel görelilik kuramı, uzay ve zamanın kavramsal bir birliği olarak ele alınır. Uzay ve zaman, ayrı iki kavram olarak düşünülmek yerine, birlikte uzay-zaman olarak ele alınır. Bu yaklaşım, zaman ve uzayın gözlemciye göre göreceli olduğunu ortaya koyar. Yani, bir gözlemcinin zaman ve uzay algısı, farklı bir gözlemcinin algısından farklı olabilir.
Genel görelilik kuramı, evrenin büyük ölçekli yapılarının oluşumunu, kara deliklerin varlığını, uzay-zaman dokusunun genişlemesini ve evrenin evrimini anlamada önemli bir rol oynar. Ayrıca, bu teori, zaman ve uzayın doğası hakkında önemli bir anlayış sağlar ve kozmolojik modellerin oluşturulmasına yardımcı olur.
