Reklam endüstrisinin önemli bir ayağı da medyadır. Reklamverenin, reklam ajansına hazırlatmış olduğu mesajlar kimi zaman kitle iletişim araçlarında kimi zamanda bunlar dışında araçlarda -genel bir ifadeyle reklam araçlarında- “bir bedel karşılığı” yer almakta/yayınlanmaktadır. Reklam ve medya arasındaki gerilim birçok çalışmaya konu olmaktadır. Aslında her iki alanın geçirdiği evrilmenin ve günümüzde aldıkları görünümlerin birbirleriyle olan ilişkilerinden kaynaklandığını belirtmek mümkündür. Tüm dünyada ve de Türkiye’de kendi faaliyet alanının yanı sıra alanının dışında da faaliyet alanlarına giren medya gruplarının yoğunlaşmaları dikkat çekmektedir.
McChesney, iletişimin ekonomi politiğinin uğraş alanından birinin de reklamcılığın ve reklamcılık gibi mekanizmaların medya sektörünü, içeriğini ve faaliyetlerini nasıl belirlediğini /etkilediğini ortaya koymak olduğunu belirtmekte ve bu etkileşime en somut örnek olarak küresel medya pazarının oluşumunu göstermektedir. Schiller enformasyon sürecinin reklam endüstrisi tarafından yürütüldüğünü ve reklam endüstrisinin de belli başlı ulusal (Amerikan) şirketler tarafından beslendiğini belirtmektedir. Türkiye ölçeğinde yaşanılan yoğunlaşma, medya endüstrisinde bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıda örgütlenmeleri beraberinde getirmiştir. Sermaye, medya ve reklam arasındaki ilişki holdingleşmiş yapılan ortaya çıkartmakta ve Gencel Bek’in de belirttiği gibi “holdingleşmiş yapıda medya, reklam harcamalarını azaltmak ve grupların çıkarlarını artırmak için kullanılmaktadır”. İzleyici ölçümlerinin yarattığı rekabet, medya içeriklerinin de birbirine benzeşmesini getirmiş ve reklamcılar artık “kuşak” değil, Smythe’a (1981) atfen “izleyici satın almaya” başlamışlardır.
Kaynak: G. Senem Gençtürk Hızal, “Reklam Endüstrisinin Topografyası: Türkiye Örneği”, İletişim: Araştırmaları, 3(1-2): 105-131, 2005.
